En güzel maniler:

denizin dibi derin
üstüne halı serin
sandık sepet istemem
Beni sevdİyİme verİn
AşIk

kalede taş olayım
gözüne yaş olayım
yarim yemek yer iken
sofrada aş olayım
hüseyin gündüz

parmagimdaki yüzüğüm
dar geliyor oynamıyor
yarimden başkasina
hiç kanım kaynamıyor
gulse

MAKİNENİN İPLİĞİ
SÖKÜLMÜYOR DİKDİĞİ
BENİM BİR SEVDİĞİM VAR
K.MARAŞIN KEKLİĞİ
EDE ÖKKEŞ

Kırklareli İnece
Katma kumu kirece
Sanma seni unuttum
Rüyamdasın her gece.
Kırklareli Manileri

çadırıma dolu düştü
çok ağladım gözüm şişti
kınamasın eşler dostlar
güzel idi gönlüm düştü
güzide

Telgrafın telleri
O incecik bellerin
Resimlerin elimde
Soylemiyo dillerin
Narin

gülüm kurutmam seni
suda çürütmem seni
aradan asır geçsede
yine unutmam seni
bartınlı ali

sen bir incisin
bilsen ne cicisin
sana canım diyemem
sen canımın içisin
esmeyengül

Pampır gelir Aydın’dan
Garlı dağın ardından
Yörük çoban ne bilir
Bu sevdanın dadından
çiğdem

Şu dere uzun dere
Kumunu sere sere
Al dere götür beni
Yârin olduğu yere
Ayşe Aydın

bahçelerde kereviz,
biz güzeli severiz;
bize Ankaralı derler,
çünkü biz yürekten severiz.
cumatuana