En güzel maniler:

Penceresi Orhun'dan
Bir yar sevdim Zorkun'dan
Keşke sevmez olaydım
Ödü koptu korkudan
Osmaniye Manileri

Tren gelir öterek
Kömürünü dökerek
Ben anamdan ayrıldım
Gözüm yaşım dökerek
beyza

karanfilim dalım yok
genceciÄŸm yarim yok
yarimi eller almış
benim hiç haberm yok
tufan

Masa kurdum sizlere
Çok göründüm gözlere
Ä°ÅŸte geldim gidiyorum
Edremit kalsın sizlere
AYSENUR

Evleri görünüyor,
Gönüldür veriliyor,
Çekilecek dert değil,
Mevlam sabır veriyor.
Bitlisli

Ayvanda kış kabağı
Yüzün altın tabağı
Ağzın kapansın horoz
Ne tez açtın sabahı
Sevgican

indim kuyu dibine
baktım suyun rengine
analar kız doğurmuş
vermiyor sevdiÄŸine
memet

üzüm kestim yiyen yok
nedir bu halin diyen yok
bu ateşten gömleği
benden baÅŸka giyen yok
33 iso

avlu gibi mum yanar
oğlanın burnu kanar
girmiş otuz yaşına
on beşinde kız arar
hakan

sarı gülü derende
insaf senin nerende
kabahat sende deÄŸil
sana gönül verende
ramazan öztaşar

Åžu gelir mardin mardin
Kim bilir benim derdim
Ağaçlar kalem olsa
Yazılmaz benim derdim
Halil ilgen

Güngelir devran döner
kalpteki birgün söner
unuttunmu vefasız
ne gün gelir ne geçer
fatih