En güzel maniler:

TAŞ DÖNMÜYOR DÖNMÜYOR
TAÅžTAN BULGUR Ä°NMÄ°YOR
EVLER KIZ Ä°LE DOLDU
BÄ°RÄ° BENÄ°M OLMUYOR
MÄ°HRABE AYDIN

yol üstünde fidana
selam söylen babama
babamın bir kızıydım
atıverdi yabana
afyon mrkz seda

arpam ekili kaldı
sapı dikili kaldı
ben sevdim eller aldı
boynum bükülü kaldı
oÄŸuz dursun

Yanamam bile bile
Ben düştüm gurbet ile
Yedi mendil çürüttüm
Gözüm yaşın sile sile.
ÅžiBa Baki

giresunun başında
taÅŸa vururum taÅŸa
bu gaybana sevdalık
bakmıyo yaşa başa
Ayça

kaleden indim ancak
elinde demir sancak
ne kız oldum ne gelin
ateşe yandım ancak
aysima

maydanozu bağlayın
ben ölünce ağlayın
yarimin mendiliyle
gözlerimi bağlayın
mustafa baÅŸkara

KekliÄŸimi vurdular
Kanadımı kırdılar
Daha ben ne idim
Anamdan ayırdılar
Meryem

Bahçede iğde midir
Dalları yerde midir
Her güzeli seversin
Sendeki mide midir.
Kırıkkale manileri

ben daÄŸ yolunda gonca
sen baÄŸ yolunda yonca
sen açılıp gülersin
ben sararıp solunca
mine ışık

LAHANAYI HAÅžLADIM
DOÄžRAMAYA BAÅžLADIM YARÄ°M
AKLIMA GELÄ°NCE
AÄžLAMAYA BAÅžLADIM
ŞİRİN ŞEYMA

Davşanlar kaçtı dağa
Su doldurdum bardaÄŸa
Bu zamanın insanı
Zengine diyor aÄŸa
Editör